1983-2011-2023: نحوه عملکرد بولرهای هندی در جام جهانی کریکت

در نسخه‌های جام جهانی ICC ODI در سال‌های 1983، 2011 و 2023، مهارت بولرها نقش مهمی در موفقیت تیم هند در بزرگترین صحنه کریکت بین‌المللی داشت. جام جهانی 1983 نقطه عطفی تاریخی برای کریکت هند بود زیرا تیمی که توسط کاپیل دیو کاریزماتیک رهبری می شد در فینال لردز در برابر تیم قدرتمند هند غربی پیروز شد. در آن لحظه معروف، بولرهای هندی انعطاف پذیری فوق‌العاده‌ای از خود نشان دادند تا از رقابت در برابر تیم‌های ضعیف و کارائیب، تیم برتر کریکت جهان در آن زمان، پیروز شوند.

بازیکنانی مانند Mohinder Amarnath که نقش مهمی در همه جانبه ایفا کرد و در فینال به عنوان “بازیکن مسابقه” انتخاب شد و Madan Lal با پیشرفت های خود قدرت حمله بولینگ هند را به نمایش گذاشت. رویکرد استراتژیک بولرها، تکمیل شده توسط ویکت های آنها در نقاط حساس، نقش مهمی در تضمین اولین جام جهانی هند داشت.

به سرعت به سال 2011 و تاریخ دوباره تکرار شد! بولرهای هندی ثابت کردند که قهرمانان گمنام این کمپین هستند. این تیم به رهبری ام اس ثونی، جام جهانی را در استادیوم وانخده بمبئی به دست آورد.

در طول مسابقات، واحد بولینگ به رهبری ظهیر خان نقش مهمی در مهار حریفان و دور نگه داشتن آنها داشت. سه گانه یووراج سینگ، مناف پاتل و هاربهاجان سینگ سهم قابل توجهی داشتند.

12 سال بعد، تیم کریکت هند وحشی تر از همیشه به نظر می رسد زیرا بخش بولینگ ویران می کند و از شرایط خانه حداکثر استفاده را می کند. بیایید نگاهی بیندازیم که چگونه بولرها در این نسخه ها به حریفان خود دست و پا زدند و بازی ها را برای تیم خود بردند.

1983: مردان Kapil Dev فراتر از همه انتظارات!

پس از اجراهای به یاد ماندنی در سال‌های 1975 و 1979، تیم کریکت هند در سال 1983 وارد جام جهانی ICC شد و مصمم بود که شرمندگی دو دوره قبلی را جبران کند.

تیم تحت رهبری Kapil Dev ورود خود را با پیروزی خیره کننده 34 ران بر دو بار مدافع عنوان قهرمانی وست هند اعلام کرد. بازی بولینگ 89 توپی 89 توپی 120 توپی یاشپال شارما به رهبری دو ضرب راوی شاستری و ضربه سه ویکت راجر بینی نظر بسیاری را جلب کرد و غافلگیرکننده بزرگی بود.

در آخرین بازی مرحله لیگ مقابل استرالیا، هند برای راهیابی به نیمه نهایی نیاز به یک برد داشت. به لطف ضربه‌های چهار ویکت فوق‌العاده راجر بینی و مدن لال، تیم هند از 247 دفاع کرد تا یک شکست دیگر را ثبت کند و با 118 ران پیروز شد و یک تقابل نیمه‌نهایی را با میزبان انگلیس برگزار کرد.

تیم بولینگ هند که اکنون شهرت شایسته ای به دست آورده است، پای خود را از روی گاز برنداشت تا انگلیسی ها را در آستانه خود شکست دهد.

کاپیتان کاپیل دو (3/35)، راجر بینی (2/43) و موهیندر آمارنات (2/27) به تیم خود کمک کردند تا انگلیس را با 213 امتیاز بر روی تخته ببرد و به راحتی با شش ویکت باقی مانده تعقیب شود.

هند وست که مصمم به انتقام شکست خود در شروع مسابقات بود، به عنوان میهمان به قله رفت و برای سومین بار متوالی جام را بالای سر برد، اما بار دیگر توسط یک تیم هندی ورزیده شکست خورد. علیرغم همه شانس ها، تیم هند یک برد چشمگیر 43 ران ثبت کرد.

در راه رسیدن به جام نقره ای، توپ گیران هندی با شکستن مکرر ترکیب ضربات حریف نشان دادند که چه توانایی هایی دارند.

راجر بینی (18) و مدن لال (17) به عنوان بهترین ویکت گیران به پایان رسیدند. سه نفر کاپیل دو (12)، موهیندر آمارنات (8) و بالویندر ساندو (8) کمک های ارزشمندی کردند و آن را تبدیل به یک تورنمنت به یاد ماندنی برای بول کاران سرعت کردند.

2011: انتظار عذاب آور 28 ساله به پایان رسید!

موفقیت سال 1983 با مجموعه ای از حوادث دلخراش همراه شد زیرا تیم هند نتوانست قهرمانی های سال 1983 را تکرار کند.

با این حال، انتظار می‌توانست ارزشش را داشته باشد، زیرا MS Dhoni و Co. برندگان جام جهانی 2011 بودند، و بخش بولینگ نقش مهمی در دومین پیروزی تیم در رویداد اصلی داشت.

ساوت پاو ظهیر خان در کنار شهید افریدی پاکستانی با 21 اسکالپ در 9 مسابقه بالاترین ویکت گیر مشترک شد. جالب اینجاست که ظاهر خان یک حرکت چهار ویکت یا پنج ویکت ثبت نکرد، اما با توپ جدید در مرحله پاورپلی سازگار بود که نرخ گلزنی را کاهش داد.

در میان نمایش های خیره کننده او، بازی ابتدایی او با 5-3-6-1 در فینال مقابل سریلانکا برجسته است که لحن را برای بقیه بول کاران هندی رقم زد.

تیم هند با چهار برد، یک باخت و یک تساوی در شش بازی مرحله گروهی، در گروه B دوم شد و در نیمه نهایی با رقیب همیشگی پاکستان برای راهیابی به فینال دیدار کرد.

در ابتدا، ضربه 85 ران ساچین تندولکار به هند کمک کرد تا امتیاز 260 بر 9 را روی تخته کسب کند. پس از این، هر پنج بولر به نام‌های ظاهر خان، مناف پاتل، هاربهاجان سینگ، آشیش نهرا و یووراج سینگ هر کدام دو ویکت گرفتند تا رکورد شکست ناپذیری مقابل پاکستان در دیدارهای جام جهانی ICC را حفظ کنند.

در فینال مقابل سریلانکا، زاهیر خان (2/60)، هاربهاجان سینگ (1/50) و یووراج سینگ (2/49) در حالی که تیم تحت رهبری کومار سانگکارا هدفی 275 دوشی را در ورزشگاه وانکهده تعیین کرد، ویکت گرفتند. مسابقات مسترکلاس از Gautam Gambhir (97) و MS Dhoni (91 خارج از بازی) دومین قهرمانی هند در جام جهانی ICC را تضمین کرد.

ظهیر خان (21) و یووراج سینگ (15) در بین بول کاران پیشتاز میدان بودند. مناف پاتل (11)، هاربهاجان سینگ (9)، راویچاندران اشوین (4)، پیوش چاولا (4) و آشیش نهرا (3) با تجربه نیز در صعود هند به جام بسیار مهم بودند.

2023: حس سرعت زیاد!

پس از جام جهانی 2011 ICC، هند در سال های 2015 و 2019 در نیمه نهایی حذف شد و هر بار تیم هند در مرحله گروهی برتری داشت.

با این حال، این بار قهرمانان دو دوره پا را فراتر گذاشته و جایگاه خود را در فینال که در 19 نوامبر 2023 در ورزشگاه نارندرا مودی احمدآباد برگزار می شود، تثبیت کردند.

ضربات سه گانه جاسپریت بومره، محمد سراج و محمد شامی در تمام طول مسابقه صحبت های شهر بود و با زدن چند شوت تاثیرگذار تیم های حریف را متلاشی کرد.

با بولینگ بومراه و سراج با هم در مرحله پاورپلی، تیم ها برای مقابله با نمایش سرعت مرگبار بولینگ مشکل پیدا کردند زیرا این جفت به طور مداوم پیشرفت های اولیه را برای هند فراهم می کرد.

محمد شامی که پس از مصدومیت ناگوار هاردیک پاندیا در ترکیب اصلی قرار گرفت، در موقعیت مناسبی قرار گرفت و تنها در شش بازی، 23 ویکت را در اقتصادی 5.01 به دست آورد که شامل یک حرکت چهار ویکت و سه ویکت پنج ویکت بود.

محمد شامی در نیمه نهایی مقابل نیوزلند امتیاز 7 بر 57 را در اینینگ دوم به ثبت رساند و بهترین ارقام را توسط یک بولر هندی در ODI ثبت کرد. این امتیاز از استوارت بینی 6/4 مقابل بنگلادش در سال 2014 پیشی گرفت.

Ravindra Jadeja (16) و Kuldeep Yadav (15) از نظر چرخش فوق العاده بودند. علاوه بر این، این دومین باری است که پنج بولر هندی هر کدام ده ویکت یا بیشتر می‌گیرند، که گویای برتری آنها در مسابقات جاری است.

این ما را به این سوال می رساند: این موضوع مشترک در کمپین های جام جهانی 1983، 2011 و 2023 ICC چیست؟ پاسخ در اجراهای بولینگ خارق العاده نهفته است که تیم های حریف را وادار به درخواست پاسخ می کند!